Het ulcus cruris venosum, open been, of zweer aan het onderbeen (letterlijke vertaling) is een defect van de huid tot in het onderliggende weefsel met geen of geringe genezingstendens. Het ulcus cruris wordt meestal veroorzaakt door een langdurige stoornis in de bloedvaten (veneuze insufficiëntie), voorafgegaan door huidverandering. Door de goede behandeling van veneuze problematiek, neemt het voorkomen van het ulcus cruris wat af. Uit onderzoek is gebleken dat het ulcus cruris bij 0,6-3% van de bevolking van boven 60 jaar voorkomt en bij mensen van boven de 80 bij 5% van de mensen.
Decubitus (doorligwond, weefselversterf) treedt vooral op in situaties waarin mensen langdurige bedrust moeten houden of om andere redenen zeer lang in een houding blijven liggen of zitten. Decubitus treedt op waar de huid over een relatief naar buiten stekend deel van het bottenstelsel ligt. Bij langdurige wrijving van de huid tussen het bot en het bed ontstaat plaatselijk zuurstoftekort in de huid en het onderhuidse bindweefsel. Als deze toestand langer bestaat gaat het weefsel dood. Het dode huidweefsel en onderliggende bindweefsel verdwijnt en een (vaak diepe) wond is het gevolg. Bekende (en beruchte!) decubitusplekken zijn de stuit en de hielen.
De diabetische voet is een verzamelnaam voor voetafwijkingen die diabeten ontwikkelen t.g.v. poly neuropathie en andere processen bij diabetes. Een huiddefect bij diabetes is een ingang voor bacteriën. waardoor er een diabetisch ulcus kan ontstaan. Door de diabetes is er een slechte wondgenezing door de beperkte bloedtoevoer en andere processen.
